Хонандарам бераҳмш

Аблаҳ дар тўю мотам ҳамавақт маълум аст.
 
Кўчӣ аз корҳои кишоварзӣ фарсахҳо дур аст.
 
Мор агар хуб мебуд, бо шикамаш роҳ намерафт.
 
Амир ҳам мемурад, мўйсафеди Авдал ҳам.
 
Амир ҳам ба чўпон ва ҳам ба сўзан эҳтиёҷ дорад.
 
Мову ту сохтему шўҳрат насиби Шозар шуд.
 
Маймун дар чашми модараш ғизол менамояд.
 
Оҳангари хуб мўрчаро ҳам наъл мезанад.
 
Шамшерро кашидан дигар асту задан дигар.
 
Таъми нон аз ваҷоҳати мизбон вобаста аст.
 
Нисфи ҳазор – панҷсад, фикрат куҷо рафт?
 
Ҳеч кас барои мурда чашмонашро аз косахонааш намебарорад.
 
Назад
Верх Низ