‼️‼️Шеърборон

  • Автор темы Автор темы Rahmatullo Muhammad
  • Дата начала Дата начала
R

Rahmatullo Muhammad

✅️
Панҷ ғазал аз Лоиқ Шералӣ
Мо баҳри дилшиносон шеъру тарона ҳастем,
Баҳри навошиносон чангу чағона ҳастем.
Гӯянд шоири хуб фарзанди даври хеш аст,
Баҳри замоншиносон мо худ замона ҳастем.
Мо кӯҳзода, аммо дилҳои нарм дорем,
Дар тангнои кӯҳӣ дил бекарона ҳастем.
Гар рӯди деҳаи мо бар баҳрҳо нарезад,
Дарёи дил хурӯшон, мо худ равона ҳастем.
Он қадр ҳам ҷадиду он қадр ҳам қадимем,
Гоҳе ҳақиқати кул, гоҳе фасона ҳастем.
Аз мост сарбаландӣ, аз мост низ пастӣ,
Гаҳ осмона ҳастем, гаҳ остона ҳастем.
Он ҳафт марди шоир чун Ҳафтдодаронанд,
З-онҳо чу осмони ҳафтошёна ҳастем.
* * * * * *
Сар ба пои зиндагӣ бинҳода мемирем мо,
Зода меҳнатзода меҳнатзода мемирем мо.
Зиндагӣ ҳарчанд гирдоби мураккаб метанад,
Сода-сода зиста, ҳам сода мемирем мо.
Маҷмаи айбу ҳунар будем агар дар зиндагӣ,
Бо ҳама айбу гунаҳ озода мемирем мо.
Мастии мо ҳастии мо буд, на пастии мо,
Соғаре бинем агар бебода, мемирем мо.
Дигарон ҷон дода мемиранд дар дасти аҷал,
То маҷоли вопасин дил дода мемирем мо.
Мисли марди қуллапаймое, ки маргаш қулла аст,
Аз баландии сухан афтода мемирем мо.
* * * * * *
Одамизодам, барои одамин ҷон меканам,
Канда шуд гар риштаи ҷоне зи кин, ҷон меканам.
Ахтаре гар канда шуд аз осмон, тақсир нест,
Гар умеде канда шуд андар замин, ҷон меканам.
Сад ҳазорон Ковусу Кай мон, ки аз тахт уфтанд,
Рустаме гар уфтод аз тахти зин, ҷон меканам.
Бо садои хандаи ҳар кас дилам гул мекунад,
Баҳри ожанги рӯи нозанин ҷон меканам.
Бингарам ҳар ҷуфти ошиқро, зи нав ошиқ шавам,
Бишнавам ҳар ҷо видои вопасин, ҷон меканам.
Чун Уитмен бо ҳама бемор таб гирад маро,
Бо ҳама миранда дурам ё қарин, ҷон меканам.
То даме як барг дар боғи умедам пар занад,
Баҳри фардои Ватан мисли Хатин ҷон меканам.
* * * * * *
Чу як пири хирад мирад, бимирад ҷумла осорам,
Чу як ҳамсоли ман мирад, гаронтар мешавад борам.
Дарахте бишканад, гӯӣ миёнам бишканад, эй дод!
Чу фикре барғалат бошад, шавад афгор афкорам.
Агар пои касе лағжид, хуни дил хӯрам шабҳо,
Ки гӯи ман хатокорам, ки гӯи ман гунаҳкорам.
Чу ман аз тухми деҳқонам, бисабзад то ҳама кишташ,
Наборад абр агар борон, сиришк аз дида меборам.
Ман он ҷонбози давронам, ман он дилсӯзи ёронам,
Кашам озор аз сад мору мӯреро наёзорам.
Агар як лаҳза ношукри ҳамин давру замон бошам,
Сияҳбахтам, сияҳрӯзам, сияҳрӯям, сияҳкорам!
Ба ғурбат дида эй бас беватанҳои ҳақиру зор,
Ҳазорон шукр кардам, ки Ватан дорам, Ватан дорам.
* * * * * *
Сад баҳрро гузаштаму дар соҳилам ҳанӯз,
Сад боғ мева чидаму беҳосилам ҳанӯз.
Сад бандро кушодаму растам зи сад бало,
Накшодааст уқдаи банди дилам ҳанӯз.
Сад марг пушти сар шуду сад дард сарнагун,
Дар ҳифзи хеш он қадар ноқобилам ҳанӯз.
Бишнида асрҳои аср андарзи шоирон,
Касби камол кардаву нокомилам ҳанӯз.
Як умр роҳ ҷӯставу як ҷо ситодаам,
То осмон паридаву по дар гилам ҳанӯз.
 
Ҷисму ҷонамро зарар карди арақ,
Пайкарамро хастатар карди арақ.
Мерасид моҳонаам аз моҳ ба моҳ,
Қартабозу дарбадар карди арақ.
Ҳам падар рози буду модар зи ман,
Оқибат оқи падар карди арақ.

(аз ҷое ки дастрас кардем. Номи муаллиф Лоиқ Шералӣ навишта шуда буд.)
 
Ханда кун чашмом рӯшан мешавад
Саҳнаи дай ҳамчу гулшан мешавад!
Ҷони ман шодоб мегардад зи нав
Синаам бе оҳу шеван мешавад!
Ханда кун,к-аз хандаҳои дилрубо,
Табъи ман болидадоман мешавад
Мард агар умре шикоятгар шавад
Нотавон дар дидаи зан мешавад
Ханда кун, ки аз шакархандат зи нав
Боз фасли дилсупурдан мешавад
Хандаҳоят мебарад андӯҳро
Мояи сарзинда будан мешавад
Мағфиратро боз эҳё мекунад
Боиси аз нав шукуфтан мешавад
خنده کن چشمام روشن میشود،
صحنه ی دی همچو گلشن میشود
جان من شاداب می‌گردد ز نو
سینه ام بی آه و شیون میشود
خنده کن ک-از خنده های دلربا
طبع من بالیده دامن میشود
مرد اگر عمری شکایت می کند
ناتوان در دیده ی زن میشود
خنده کن که از شکرخندت ز نو
باز فصل دل سپردن میشود
خنده هایت می‌برد اندوه را
مایه ی سر زنده بودن میشود
مغفرت را باز احیا می کند
باعث از نو شکفتن میشو
 
Дуруд аз Тоҷикистони азизам,
Ба Эронам, ба Эрони азизам.
Ба ман ин хокдон бегона набвад,
Мапиндорӣ, ки меҳмони азизам.
Ман инҷо омадам баҳри ниёиш
Ба арвоҳи ниёкони азизам.
Ман инҷо омадам дилномарезӣ,
Ғазалхонон ба ёрони азизам.
Ғазал чун барги сабзу армуғонест
Зи ман бар ҳамзабонони азизам.
Амон дорад Худованди каримам
Варорӯдону Эрони азизам.

درود از تاجیکیستانِ عزیزم
به ایرانم، به ایرانِ عزیزم
به من این خاکدان بیگانه نَبوَد
مپندارم که مهمان عزیزم
من این جا آمدم بهرِ نیایش
به ارواح نیاکانِ عزیزم
من این جا آمدم دلنامه‌ریزی
غزلخوانان به یارانِ عزیزم
غزل چون برگ سبز و ارمغانیست
ز من بر هم‌زبانانِ عزیزم
امان دارد خداوند کریمم
ورارودان و ایرانِ عزیزم
 
Мо салом аз тоҷикон овардаем,
Ҳамдилӣ бар ҳамзабон овардаем.
Аз мазори пири Рӯдак омадем,
"Ёди ёри меҳрубон" овардаем
Қатрае аз оби Рукнобод деҳ
"Бӯи ҷӯи Мӯлиён " овардаем.
Мо паёми дӯстдорони туро ,
Дар бағал бар ҷои нон овардаем
Аз Бадахшону зи Хатлону Хуҷанд,
Аз Ҳисори Шодмон овардаем
Бар ҷабинбӯсият эй Эрони мо
Хештанро каш кашон овардаем
То бувад тоҷику эронӣ ба ҳам,
Номае то ҷовидон овардаем

ما سلام از تاجیکان آورده یم،
همدلی بر همزبان آورده یم.
از مزار پیر رودک‌ آمدیم،
"یاد یار مهربان" آورده یم.
قطره ی از آب رکن اباد ده،
"بوی جوی مولیان" آورده یم.
ما پیام دوستداران تورا
در بغل بر جای نان آورده یم
از بدخشان، ز ختلان و خجند
از حصار شادمان آورده یم
بر جبین بوسی یت ای ایران ما
خویشتن را کش کشان آورده یم
تا بود تاجیک و ایرانی به هم
نامه ی تا جاویدان آورده یم
 
Шаби адабиёти форсӣ дар Фароруд

Мо салом аз тоҷикон овардаем,
Ҳамдилӣ бар ҳамзабон овардаем.
Аз мазори пири Рӯдак омадем,
"Ёди ёри меҳрубон" овардаем
Қатрае аз оби Рукнобод деҳ
"Бӯи ҷӯи Мӯлиён " овардаем.
Мо паёми дӯстдорони туро ,
Дар бағал бар ҷои нон овардаем
Аз Бадахшону зи Хатлону Хуҷанд,
Аз Ҳисори Шодмон овардаем
Бар ҷабинбӯсият эй Эрони мо
Хештанро каш кашон овардаем
То бувад тоҷику эронӣ ба ҳам,
Номае то ҷовидон овардаем

ما سلام از تاجیکان آورده یم،
همدلی بر همزبان آورده یم.
از مزار پیر رودک‌ آمدیم،
"یاد یار مهربان" آورده یم.
قطره ی از آب رکن اباد ده،
"بوی جوی مولیان" آورده یم.
ما پیام دوستداران تورا
در بغل بر جای نان آورده یم
از بدخشان، ز ختلان و خجند
از حصار شادمان آورده یم
بر جبین بوسی یت ای ایران ما
خویشتن را کش کشان آورده یم
تا بود تاجیک و ایرانی به هم
نامه ی تا جاویدان آورده یم
 
Эй ошиқон саломе бахти шумо хуҷиста,
Дар раҳгузоратон бод, гулҳои даста-даста.
Дӣ нӯбат они мо буд, имрӯз аз шумо бод,
Дар ошиқӣ мабошед чун ман варшикаста
Ҳар тораи диламро ҳар кас кашида сӯе
Анҷоми ишқи мо шуд, абрешими гусаста
Як рӯз лӯлидухтар фолам бидиду гуфто,
Мушкилкушот мебод, бахти накӯт баста!
Ёдам расид ки боре оина аз кафам раст,
Гӯянд дидани нест оинаи шикаста
Бо ин ки дилпазир аст алфози беназир аст,
Оҳанги "Дӯст дорам" дар гӯши ҷон нишаста
Аммо дилам гирифта аз ишқу аз ҳавасҳо,
Ё истрес дорам... ё дилхунуки хаста...
برگردان به خط فارسی:
ای عاشقان سلامی بخت شما خجسته ،
در رهگذارتان باد ، گل‌های دسته - دسته .
دی نوبت آن ما بود ، امروز از شما باد ،
در عاشقی مباشید چون من ورشکسته
هر تاره دلم را هر کس کشیده سویی
انجام عشق ما شد ، ابریشم گسسته
یک روز لولی دختر فالم بدید و گفتا ،
مشکل‌گشات می‌باد ، بخت نکوت بسته !
یادم رسید که باری آینه از کفم رست ،
گویند دیدنی نیست آینه شکسته
با این که دل‌پذیر است الفاظ بی‌نظیر است ،
آهنگ " دوست دارم " در گوش جان نشسته
اما دلم گرفته از عشق و از هوس‌ها ،
یا استرس دارم . . . یا دل‌خنکِ خسته . . .
 
Биё, аз боғи дил,эй ишқ, гул буиданам омӯз,
Биё, аз доғи дил монанди гул руиданам омӯз.

Чаро бо орзуи дил нишинам хору зор, эй ишқ,
Биё, аз хорзори ормон гул чиданам омӯз.

Бубахшо нур дар чашмони ман аз чашмаи хуршед,
Дар ин оинаи дил ҳусни олам диданам омӯз.

Дилам менолад аз ғам дар шаби торику танҳоӣ,
Ба дидори баланди моҳи нав болиданам омӯз.

Лабони ташнаам доғ аст аз тобу таби пинҳон,
Лаби ширини хуршеди саҳар бусиданам омӯз.

Дареғо,зиндагӣ пайваста мегирёнадам аз ғам,
Биё, эй ишқ бо афсуни худ хандиданам омӯз!

بیا از باغ دل ای عشق گل بوئیدنم آموز
بیا از داغ دل مانند گل روئیدنم آموز

چرا با آرزوی دل نشینم خوار و زار ای عشق
بیا از خار زار آرمان گل چیدنم آموز

ببخشانور در چشمان من از چشمه ی خورشید
در این آئینه ی دل حسن عالم دیدنم آموز

دلم می نالد از غم در شب تاریک و تنهایی
به دیدار بلندِ ماه نو بالیدنم آموز

لبان تشنه ام داغ است از تاب و تب پنهان
لب شیرین خورشید سحر بوسیدنم آموز

دریغا زندگی پیوسته می گریاندم از غم
بیا ای عشق با افسون خود خندیدنم آموز
 
Ҳарфе дигар ба ҳурмати ин дил намезанам,
Аз рақси мавҷу хилвати соҳил намезанам.

Шавқи ғазал суруданам афсӯс мурда аст
Ҳарф аз ту-эй муродифи қотил, намезанам!

Дидам, ба синаам ҳама дам тир мезанӣ
Дигар сухан зи қиссаи Қобил намезанам!

Ҳайф аз гузаштаҳову фиғон аз дилам, дигар
Бо ту сухан зи Ҳофизу Бедил намезанам

Дилгирам аз ҷафои ту, рав, рав, ки баъд аз ин
Ҳарфе, ба марди фосиқу ҷоҳил намезанам!
حرفی دیگر به حرمت این دل نمی زنم
از رقص موج و خلوت ساحل نمی زنم

شوقِ غزل سرودنم افسوس مرده است
حرف از تو ای مرادفِ قاتل نمی زنم

دلم به سینه ام همه دم تیر می زند
دیگر سخن زِ قصه ی قابل نمی زنم

حیف از گذشته ها و فغان از دلم دگر
با تو سخن زِ حافظ و بیدل نمی زنم

دلگیرم از جفای تو رو ، رو که بعد از این
حرفی به مردِ فاسق و جاهل نمی زنم
 
Ҳеч кас мисли ту дар чашми ман афранд* набуд,
Ҳеҷ кас мисли ман аз буди ту хурсанд набуд
Шодии омадани ту ғами Шаҳлоро бурд*
Ғами бар хоки сияҳ рафтани фарзанд, набуд*
Ман ба умеду ба сад ноз туро парвардам
Аз барам рафтанат ,афкори хирадманд набуд.
Аз ғами рафтани ту ҳеҷ ғами талхтаре,
"Ба худоҳофизии талхи ту савганд", набуд**
Рафтӣ..аммо ту набояд, ки ба ман мегуфтӣ:
Риштаи ҷони ману ҷони ту пайванд набуд?
Рафтию ҷони маро кардӣ ба ғам олуда
Мағфират гарчи ягон лаҳза фараҳманд набуд

Афранд-- хубӣ, некӯӣ ва зебоӣ.
Марги духтарам Шаҳло дар назар аст.
**Баргирифта аз Фозил Назарӣ ,ки мегӯяд:"Ба худоҳофизии талхи ту савганд ,нашуд"

برگردان به خط فارسی :
هیج کس مثل تو در چشم من افرند نبود،
هیج کس مثل من از بود تو خرسند نبود.
شادی آمدن تو غم شهلا را برد،
غم بر خاک سیه رفتن فرزند نبود*
من به امید و به صد ناز تورا پروردم،
از برم رفتنت ،افکار خردمند نبود.
از غم رفتن تو هیج غم تلختری،
"به خدا حافظیِ تلخ تو سوگند" نبود**
رفتی ..اما تو نباید که به من می‌گفتی:
رشته ی جان من و‌ جان تو پیوند نبود؟
رفتی و جان مرا کردی به غم آلوده،
مغفرت گرچه یگان‌لحظه فرهمند نبود.

افرند- خوبی نکوی
* مرگ دخترم شهلا در نظر است.
**مصرع برگرفته از فاضل نظری.
Persian Tajik
 
Ба ҳар ҷое равам дар гӯши ҷон овои Алмосӣ,
Барои оламиён мебарам савғои Алмосӣ.
Равам ҳар гаҳ суроғаш, менишинам дар канораш, то
Дили худро занам ман бо дили дарёи Алмосӣ.
Дилам хоҳад чу даври бачагию беғамиҳоям,
Бирақсам дар ҳавои нағмаи зебои Алмосӣ.
Сари худро ниҳам андар сари ҳар хорасангаш,то
Гаронсангӣ бигирам ёд аз паҳнои Алмосӣ.
Агарчанде баҳорон мекунад девонагиҳое,
Дили ман шӯр мегирад аз ин ғавғои Алмосӣ.**
Ҳаловатбахши гӯши ман, тароватбахши рӯҳи ман,
Навои булбулон бо накҳати гулҳои Алмосӣ.
Ба рӯи суфа тобистон нишаста рӯ ба рӯи моҳ,
Нависам, Мағфират, шеъри маҳу шабҳои Алмосӣ.

*шар шари дарё дар назар аст,
**гоҳе баҳорон аз сари девонагиҳо шӯхиҳое ноҷо дорад,ки андак мардумро безобита мекунад

سرزمین مادری (الماسی)

به هر جای روم در گوش جان آوای الماسی،
برای عالمیان می‌برم سوغاتی الماسی،
روم هر گه سراغش، می‌نشینم در کنارش که،
دل خود را زنم با دل دریای الماسی
دلم خواهد چو دور بچگی و بی‌غمی‌هایم ،
برقصم در هوای نغمه‌ی زیبای الماسی
سر خود را نهم اندر سر هر خاره سنگش، تا
گیرم سنگین‌روانی یاد از پهنای الماسی
اگر چندی بهاران می‌کند دیوانگی‌ها،
دل من شور می‌گیرد از این غوغای الماسی
حلاوت‌بخش گوش من، طراوت‌بخش روح من،
صدای بلبلان با نکهت* گل‌های الماسی
به روی صوفه** تابستان نشسته رو به روی ماه،
نویسم مغفرت شعر دلم شب‌های الماسی
مغفرت
 
Бор Илоҳӣ фурсатам деҳ,то ки тоҷи сар шавам,
Не ,ки аз дасти ғами дил боз дарди сар шавам!
Бар даҳони муштипаргӯён, занам мушти таре,
Муштипар будан бас аст,бояд ки мушти зар шавам!
Шеър гуфтанҳо маро аз хеш берун мекунад,
Мешавам аз худ бурун, то бо Ту ҳамсоғар шавам.
Аз ҳарими ғуссаҳо берун шавам то андаке,
Андаке лутфи Ту бас бошад,ки соҳибфар шавам.
Мушкилоти рӯзгорам чӯби сандалвори ман,
Мезанад сандал,ки то як зина болотар шавам
Бок не, гар ахтари иқбол рӯ бар мо накард,
Мағфират то шеъри тар гӯям баландахтар шавам
برگردان به خط فارسی :
بار الاهی فرصتم ده، تا که تاج سر شوم،
نه که از دست غم دل باز درد سر شوم.
بر دهان مشت پُر گویان زنم مشت تری،
مشت پر بودن بس است، باید که مشت زر شوم!
شعر گفتنها مرا از خویش بیرون می کند،
می شوم از خود برون تا با تو هم‌ساغر شوم.
از حریم غصه ها بیرون شوم تا اندکی،
اندک لطف تو بس باشد که صاحب‌فر شوم.
مشکلات روزگارم چوب صندل‌وار من،
می‌زند صندل که تا یک زینه بالاتر شوم.
اختر طالع اگر بر من نداد رو چرا،
مغفرت تا شعر تر گویم، بلند اختر شوم.
 
Аз замири зиндагонӣ дарду ғамро чидаам,
Ғуссаҳои ҷонгудози рӯиҳамро дидаам
Зиндагӣ шукри ту дорам боз бо бешу камат,
То дар оғуши ту афзун бешу камро дидаам
Гоҳ пеши ину оне хандаҳо кардам ,агар.
Хандаҳоям гирявар буд, хешро хандидаам.
Ончунон танҳостам андар миёни анҷуман
Сояамро дидаю аз сояам тарсидаам.
Эй Худо нозам туро к- аз меҳри беандозаат,
Лаҳзаҳои бехудиям меҳри ту варзидаам.
Бо ҳама бечоранолӣ мекунам шукри Худо,
Хестам бо зону гарчӣ борҳо афтидаам
برگردان به خط فارسی:
از ضمیر زندگانی درد و غم را چیده‌ام ،
غصه‌های جان‌گداز رویهم را دیده‌ام
زندگی شکر تو دارم باز با بیش و کمت ،
تا در آغوش تو افزون بیش و کم را دیده‌ام
گاه پیش این و آنی خنده‌ها کردم ، اگر .
خنده‌هایم گریه‌ور بود ، خویش را خندیده‌ام .
آن چنان تنهاستم اندر میان انجمن
سایه ام را دیده ‌و از سایه‌ام ترسیده‌ام .
ای خدا نازم تو را کز مهر بی‌اندازه‌ات ،
لحظه‌های بی‌خودیم مهر تو ورزیده‌ام .
با همه بیچاره‌نالی می‌کنم شکر خدا ،
خیستم با زانو گرچه بار‌ها افتاده‌ام
 
Дар қироати Зайнаб Ҳусейнова.

Зиндагӣ ранг ба ранг аст, фиребаш нахӯрӣ.
Гарчи бисёр қашанг аст, фиребаш нахӯрӣ!
Оҳ, ҳайронам аз ин марду зани ин даврон
Ҳама ҷо даъвии нанг аст, фиребаш нахӯрӣ.
Ҷои гулдаста дигар дасти рафиқат, афсӯс
Найзаву теғу туфанг аст, фиребаш нахӯрӣ
Пеши ҳар кас сухан аз бахт нагӯ, мемирад
Аз ҳасад масту маланг аст, фиребаш нахӯрӣ!
Душманат ояду аз меҳру вафо дам бизанад
Қалби пуркин худи санг аст, фиребаш нахӯрӣ!...
زندگی رنگ به رنگ است فریبش نخوری
گرچه بسیار قشنگ است ، فریبش نخوری

آه حیرانم از این مرد و زنِ این دوران
همه جا دعوی ننگ است ، فریبش نخوری

جای گلدسته دگر دست رفیقت افسوس
نیزه و تیغ و تفنگ است فریبش نخوری

پیش هر کس سخن از بخت نگو میمیرد
از حسد مست و ملنگ است فریبش نخوری

دشمنت آید و از مهر و وفا دم بزند
فلب پر کین خودِ سنگ است فریبش نخوری.......
 
ЗАКИЯ СИРОҶОВА аз ноҳияи Ҷ. Балхӣ

Модареро буд зебо духтаре,
Дар самои зиндагияш ахтаре.
Модар ӯро тоҷи барсар карда буд
Духтаракро нозпарвар карда буд.
Солҳо рафтанд духтар шуд калон
Қадрасу дилҷую хушрӯ, бегумон.
Нисбати модар набудаш эҳтиром,
Пухта мебишнид вале мегуфт хом.
Духтарак зебо вале бебош буд.
Кори ӯ бо модараш пархош буд
Модараш гуфт эй сарат аз ақл тиҳӣ
Чун ба рӯи гуфти ман по мениҳӣ?
Нӯҳ маҳ дар ҷони худ ҷо додамат
Ҳайф шири сина , беҷо додамат.
Ман таманно доштам одам шавӣ,
То маро дар зиндагӣ ҳамдам шавӣ
Одамият дар вуҷудат нест,нест
Ҷамъиятро балки судат нест нест.
Як саҳар бефотиҳа аз хона рафт
Бо ҳавои мардуми бегона рафт.
Аз сари истеза бо мом қаҳр шуд
Рафт аз рустою аҳли шаҳр шуд.
Баъди чандин сол рустодухтарак,
Дод аз ҳолаш ба моми худ дарак.
Нозанини дӯш не, пажмурда буд,
Хастаю бечораю дилмурда буд.
Аз хиҷолат сар ба зер афкандае,
Хастаю аз зиндагӣ дилкандае.
Гуфт:- модар бахш нодонии ман,
Гарчи бесуд аст пушаймонии ман.
Модари бечора оғӯшаш намуд,
Бӯсаҳое бар сару дӯшаш намуд.
Гуфт: бахшидам ,гузашт ин моҷаро,
Ман набахшам пас кӣ мебахшад туро...
مادری و دختری ...
مادری‌را بود زیبا دختری
در سماع زندگی‌ش اختری
مادر او را تاج بر سر کرده بود
دخترک‌ را نازپرورد کرده بود
سالها رفتند دختر شد کلان
قد رسا و دلجو خوشرو ، بی‌گمان
نسبت مادر نبودش احترام
پخته می‌بشنید ولی می‌گفت خام
دخترک زیبا ولی بی‌باش بود
کار او با مادرش پرخاش بود
مادرش گفت ای سرت از عقل تهی
چون به روی حرف من پا می‌نهی؟
نه من در جان خود جا دادمت
حیف ، شیر سینه بی‌جا دادمت
من تمنا داشتم آدم شوی
تا مرا در زندگی همدم شوی
آدميت در وجودت نیست ، نیست.
جمعیت‌ را بلکه سودت نیست ، نیست.
یک سحر بی فاتحه از خانه رفت
با هوای مردم بیگانه رفت
از سر استیزه با مام قهر شد
رفت از روستا و اهل شهر شد
بعد چندین سال روستا دخترک
داد از حالش به مام خود درک
نازنین دوش نه ، پژمرده بود
خسته و بیچاره و دل‌مرده بود
از خجالت سر به زیر افکنده‌ای
از جوانی از سرور دل‌کنده‌ای
گفت مادر بخش نادانی من
گرچه بی‌سود است پشیمانی من
مادر بیچاره آغوشش نمود
بوسه‌های بر سر و دوشش نمود
گفت : بخشیدم گذشت این ماجرا
من نه بخشم پس که می‌بخشد تو را
مغفرت یوسفی
 
Дил, эй дил то ба кай чуну чаро?, Бас!
ХИРАД бо ИШҚ душман? Моҷаро бас!
Ту ҳам бар дидаат гӯ , ки пас аз ин,
Ба марзи синаам кардан чаро, бас.
Дилам аз ишқи ту дилмонда ,дигар,
Намедонам туро, аммо маро бас.
Дигар дасти дилу домони, Эзад,
Дили реши маро ин мӯмиё бас.
Дилам оина рӯи Дӯст хуршед,
Таҷаллояш бувад оинаро бас.
Илоҳӣ мағфират кун Мағфиратро,
Туро дорад, Туро дорад, Туро бас.
برگردان به خط فارسی:

دل ، ای دل تا به کی چون و چرا ؟ ، بس !
خرد با عشق دشمن ؟ ماجرا بس !
تو هم بر دیده ات گو ، که پس از این ،
به مرز سینه‌ام کردن چرا ، بس .
دلم از عشق تو دل مانده ، دیگر ،
نمی‌دانم تو را ، اما مرا بس .
دگر دست دل و دامان ، ایزد ،
دل ریش مرا این مومیا بس .
دلم آینه رویِ دوست خورشید ،
تجلایش بود آینه را بس .
الهی مغفرت کن مغفرت را ،
تو را دارد ، تو را دارد ، تو را بس .
 
Матин Сироҷов аз ноҳияи Ҷ Балхӣ

Илоҳӣ, Холиқи бунёди ҳастӣ,
Бубахшо карда бошам танпарастӣ
Худованди замину моҳу ахтар,
Худои муслимину габру кофар
Ба ҷуз ту ҳеҷ ғамхоре надорам,
Ба ғайр аз ту дигар ёре надорам.
Дилам саршори меҳру иштиёқат,
Ба ғамҳоят бубахшо сабру тоқат.
Агарчанде вуҷуде пургуноҳам,
Худовандо бубахшо иштибоҳам
Агар аз кардаи худ мунфаъилам.
Зи кори мардумонат дилхиҷилам.
Басе дидам,ки бо номи ту савганд,
Хуранду бо Азозил гашта пайванд.
Басе дидам гапи дин мефурӯшад,
Вале динро ба як тин мефурӯшад
Басо дидам,ки саргарми намоз аст,
Ба хилватхонаи худ ҳуққабоз аст.
Худоё бар мани озурдаҷон бахш,
Агар пурсидамат аз ину он бахш
Зи пурсишҳо набитвонам ғунудан
Набитвонам ҷавобашро шунидан
Аз ин пурсиш сарам вайрон Илоҳӣ
Бубахшо бар мани ҳайрон Илоҳӣ.
 
Ишқ эй дар синаам шӯру ҷунун,
Сози ту дар дил навозад арғунун
Ишқ чист? Парвози беболупаре,
То бар авҷи осмони нилгун.
Донӣ ошиқ гаштаи он лаҳза, ки
Аз ду чашмат ҷорӣ гардад ҷӯи хун.
Ишқ аз худ мондааст бар ёдгор
Нолаи Фарҳоду кӯҳи Бесутун
Зиндагӣ бе ишқ шаҳри мурдае
Зиндагӣ бе ишқ мебошад забун,
Лек агар ошиқнамои булҳавас,
Жож мегӯяд паи макру фусун
Он,ки гӯяд мурдам андар ҳаҷри ту,
Гӯямаш: " Инно илайҳи роҷиъун"
Мағфират ту гурги борондидаӣ
Ҳарзагӯиҳошро бовар макун
«عشق»
عشق، ای در سینه‌ام شور و جنون،
ساز تو در دل نوازد، ارغنون
عشق چیست؟ پرواز بی بال و پری،
تا بر اوج آسمان نیلگون.
دانی عاشق گشته‌ای آن لحظه که،
از دو چشمت جاری گردد جوی خون.
عشق از خود مانده است بر یادگار،
ناله‌ی فرهاد و کوه بیستون.
زندگی بی عشق شهر مرده‌ای،
زندگی بی عشق می‌باشد زبون
لیک اگر عاشق‌نمای بوالهوس،
ژاژ می‌گوید پیٍ مکر و فسون.
آن که گوید : مُردم از حجران تو،
گویم‌ش: " اِنا الیه راجعون "
مغفرت تو گرگ باران‌دیده‌ای
هرزه گوی‌هاش را باور مکن
مغفرت یوسغی
 
Для ответа нужно войти/зарегистрироваться
Назад
Верх Низ