1. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Аё модар ба қурбони ту мирам, Чу муҳру меҳри паймони ту мирам. Ҷаҳон пурмакру дастон аст бигзор, Ки ман дар руи дастони ту мирам.
  2. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Беранҷу ҷафо соҳиби унвон нашавӣ, Бар тахт расӣ, вале Сулаймон нашавӣ. Дар асл агар нест, Худо дар дили ту, Сад бор ба Ҳаҷ равӣ, мусалмон нашавӣ!
  3. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    0 Умрро медон ғанимат ҳар нафас, Чун равад, дигар наёяд бозпас. Ҳеҷ кас аз худ қазоро рад накард, Ҳар кӣ розӣ аз қазо шуд бад накард. Ҳар кӣ мехоҳад, ки бошад дар амон, Мӯҳр мебояд ниҳодан бар забон. Месазад гар умрро донӣ азиз, Чун равад, пуштат нахоҳӣ...
  4. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Дӯст машмор он ки дар неъмат занад, Лофи ёрию бародархондагӣ.
  5. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Биё эй дил чу қалби каҳф бо марди худо биншин, Гурезон шав зи ғофил бо гурӯҳи порсо биншин. Зи заҳри сӯҳбати ноҷинс Канъон ғарки тӯфон шуд, Баро аз ғофилон назди ҳузури авлиё биншин. Чаро ранҷурии ин дарди ғафлатро намедонӣ, Табиби ҳозиқатро ёфта назди даво биншин
  6. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    ПАНДУ НАСИХАТ БО ЗАБОНИ ТОЧИКИ Панду насиҳатҳо аз Чаҳор китоб Хоб кам кун аввали руз, эй писар, Нафсро бадху маёмуз, эй писар. Охири рузат наку набвад маном, Пештар аз шом хоб омад харом. Ахли хикматро намеояд савоб, Дар миёни офтобу соя хоб. Эй писар, харгиз марав танхо сафар, Бошадат...
  7. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Шоди маталаб, ки ҳосили умр дамест, Ҳар зарра зи хоки Кайқубодеву ҷамест. Аҳволи чаҳону мулки гети яксар, Хобеву хаёлеву фиребеву дамест.
  8. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Роз аз ҳама нокасон ниҳон бояд дошт, В-асрор ниҳон зи аблаҳон бояд дошт. Бингар, ки чи мекуни ту бо халқи худой, Чашм аз ҳама мардумон ҳамон бояд дошт.
  9. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Даврони чаҳон бе маю соқи ҳеч аст, Бе замзамаи нойи ироқи ҳеч аст. Ҳарчанд дар аҳволи чаҳон менигарам, Ҳосил ҳама ишрат аст, боқи ҳеч аст.
  10. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Давре, ки дар у омадану рафтани мост, Онро на бидоят на ниҳоят пайдост, Касс ҳеч нагуфта андар ин маъни рост, К-ин омадан аз кучову рафтан ба кучо.
  11. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Дунё на мақоместу на ҷои нишаст, Фарзона дар у хароб авлотару маст, Бар оташи ғам зи бода обе мезан, З-он пеш, ки дар хок рави бод ба даст.
  12. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Саг бурдаи нон бинаду дум ҷунбонад, Пайдост аз он, ки қадри нон медонад. Бар оқипадар ҳазор кардам некӣ, Як неки куҷост дуои бад мехонад
  13. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    То куҷоҳо гиряро лабханд пинҳон мекунад? Иззати номусро сарбанд пинҳон мекунад? Мисли кудакҳо фиреби хештанро рузу шаб, Шурии бахти касеро қанд пинҳон мекунад? Оқибат як рӯз меуфтад ба чоҳе ҳиллагар, То ба кай дар пушти бовар фанд пинҳон мекунад? Аз Худованде, ки мебинат ҳаросе нест лек, Кори...
  14. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Саг бурдаи нон бинаду дум ҷунбонад, Пайдост аз он, ки қадри нон медонад. Бар оқипадар ҳазор кардам некӣ, Як неки куҷост дуои бад мехонад
  15. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Оқил ба чи умед дар ин қуҳнасаро. Бар давлати у ниҳад дил аз баҳри Худо? Ҳар гоҳ ки хоҳад, нишинанд бар ҷой, Гирад аҷалаш даст, ки бархез ба по. #рубоӣ
  16. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Гар кори фалак ба адл санҷида будӣ, Аҳволи фалак ҷумла писандида будӣ. В-ар адл будӣ ба корҳо дар гардун, Кай хотири аҳли фазл санҷида будӣ.
  17. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Саҳар бархезу тоат кун, ки тоат беҳ зи ҳар кор аст, Саодат он касе дорад, ки пеш аз субҳ бедор аст. Дилам гўяд, ки бархезам, ҳаво гўяд, ки дам гирам, Ҳаворо зери по орам, ки он чо амри Чаббор аст. Чу мурғон ҳар саҳар гўянд: "Қум ё айюҳалғофил", Ки ту дар хобию надони, касе донад, ки бедор аст...
  18. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Ҳаргиз ба тараб шарбати обе нахӯрем, То аз кафи андӯҳ шаробе нахӯрем. Ноне назанем дар намак ҳеҷ гаҳе, То аз ҷигари хеш кабобе нахӯрем. Умар Хайём
  19. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Дил ба даст овар, ки ҳаҷҷи акбар аст, Аз ҳазорон каъба як дил беҳтар аст. Дил назаргоҳи Ҷалили Акбар аст, Каъба бунёди Халили Озар аст.
  20. OshiqiDeVonA

    Умари Хайём

    Ҳаргиз дили ман зи илм маҳрум нашуд, Кам монд зи асрор, ки мафҳум нашуд. Ҳафтоду ду сол фикр кардам шабу рӯз, Маълум шуд, ки ҳеҷ маълум нашуд. #рубоӣ
Назад
Верх Низ