Результаты поиска

Мо лӯъбатаконему фалак лӯъбатбоз, Аз рӯи ҳақиқат, на ки аз рӯи маҷоз; Бозича ҳамекунем бар наъти вуҷуд, Афтем ба сандуқи адам як – як боз.

Дар коргаҳи кӯзагаре рафтам дӯш, Дидам ду ҳазор кӯза гӯёву хамӯш. Ногоҳ яке кӯза баровард хурӯш: «Ку кӯзагару кӯзахару кӯзафурӯш?!»

Ёрон, чу ба иттифоқ меод кунед, Худро ба ҷамоли якдагар шод кунед, Соқӣ чу майи маона бар каф гирад, Бечора маро ҳам ба дуо ёд кунед.

Бар кӯзагаре парер кардам гузаре. Аз хок ҳаменамуд ҳар дам ҳунаре. Ман дидам, агар падид ҳар бебасаре, Хоки падарон дар кафи ҳар кӯзагаре.

Некиву бадӣ, ки дар ниҳоди башар аст, Шодиву ғаме, ки дар қазову қадар аст. Бо чарх макун ҳавола, к-андар раҳи ақл, Чарх аз ту ҳазор бор бечоратар аст!

Ҳар рӯз бар онам, ки кунам шаб тавба, Аз ҷому пиёлаи лаболаб тавба. Акнун, ки расид вақти гул, тавба куҷо? Дар мавсими гул зи тавба, ё раб, тавба.

Гӯянд касон: «Биҳишт бо ҳур хуш аст», Ман мегӯям, ки «Оби ангур хуш аст!» Ин нақд бигиру даст аз он нася бидор, К-овози дуҳул шунидан аз дур хуш аст!

Гӯянд касон: «Биҳишт бо ҳур хуш аст», Ман мегӯям, ки «Оби ангур хуш аст!» Ин нақд бигиру даст аз он нася бидор, К-овози дуҳул шунидан аз дур хуш аст!

Эй дӯст, биё, то ғами фардо нахӯрем, В-ин якдама умрро ғанимат шумарем. Фардо, ки аз ин дайри куҳан даргузарем, Бо ҳафтҳазорсолагон сарбасарем

Гул гуфт, ки: «Ман Юсуфи Мисри чаманам, Ёқути гаронмояи пурзар даҳанам». Гуфтам: «Чу ту Юсуфӣ, нишоне бинмой». Гуфто, ки: «Ба хун ғарқа, нигар, пираҳанам»

Гар май бихӯрӣ, ту бо хирадмандон хӯр, Ё бо санами лоларухи хандон хӯр. Бисёр махӯр, фош макун, вирд масоз, Гаҳ-гаҳ хӯру кам-кам хӯру ҳам пинҳон хӯр.

Что я дружу с вином, не отрицаю, нет, Но справедливо ли хулишь меня, сосед? О, если б все грехи рождали опьяненье! Тогда бы слышали мы только пьяный бред.

Афтод маро бо маю мастӣ коре, Халқам ба чӣ мекунад маломат боре? Э кош, ки ҳар ҳаром мастӣ додӣ, То ман ба ҷаҳон надидаме ҳушёре.

Аз рафта Қалам ҳеч дигаргун нашавад, В-аз хӯрдани ғам ба ҷуз ҷигар хун нашавад. Гар дар ҳама умри хеш хуноба хӯрӣ, Як қатра аз он, ки ҳаст, афзун нашавад.

Ты не мечтай перевалить за семь десятков лет, Так пусть же пьяным застает всегда тебя рассвет, Пока из головы твоей не сделали кувшин, Кувшину с чашей дай любви и верности обет

Андозаи умр беш аз шаст манеҳ, Ҳар ҷо, ки қадам ниҳӣ, ба ҷуз маст манеҳ. З-он пеш, ки косаи сарат кӯза кунанд, Рав, кӯза зи дӯшу коса аз даст манеҳ.

Сад бор бади кардиву шарми ту наомад Неки чи бади дошт,ки як бор накарди

Эй Хоҷа чаро дар ин ҷаҳон бехабарӣ? Рӯзону шабон дар талаби симу зарӣ. Сармояи ту дар ин ҷаҳон як кафан аст, Он ҳам ба гумон аст, барӣ ё набарӣ!

Ин косагаре, ки косаи сарҳо кард, Дар косагарӣ санъати худ пайдо кард. Бар хони вуҷуди мо нагун коса ниҳод В-он косаи сарнагун пур аз савдо кард.

Ишқи ман ин турна не , к-ояд фақат рӯзи баҳор, Нест ё чун кӯчаи сарбас дар шаҳри қадим. Вай наметарсад зи фасли гаму сарди рӯзгор, Вай бувад пуррафтуо, пуркор чун роҳи азим Дар замине сабз шуд ин ишқ , к-андар рӯи он Медавидам дар ҷавонӣ сарбараҳна пойлуч. Рӯзҳоро мефикандам пушти сар осон...